arya,rahim içi yaşamının 40.haftasında

aylar su gibi geçti ama son günler geçmiyor sanki. neden bilmiyorum, sabırsızlanmaya başladım. koca göbeğimi sevdim aslında ve de kendimi bir daha hamile olarak görmeyeceğim. ama sanki bir zaman geliyor ve artık bitsin diyorsun. mesela arya aşağıya doğru iniş yapmaya başladıkça ♥f. ile birbirimize sarılabilir olduk ve bunu fark ettiğimizde mutlu olduk, sarılmayı özlemişiz. en mühimi yüz üstü uyuyacağım, rahat ve hızlı yürüyeceğim. mevcut ipotek kalkacak gibi hissediyorum. doktor ne dedi sorularına cevap; dünkü doktor kontrolünde 1 cmlik bir açılma tespit etti. ağrı da pek yok sayılır, biraz daha bekleyeceğiz galiba. arya bilir ne zaman geleceğini...
*cumartesi çekilen bir foto aşağıda. eyleme katılmak bana hep iyi gelmiştir, yine iyi geldi. kadınlarla bir arada olmak, gücümüzü hissetmek bambaşka bir duygu.
yaşasın kadın dayanışması, yaşasın örgütlü mücadelemiz.




başlıksız yazı

kadına yönelik şiddetin bilançosu aldı başını gidiyor. bu sabah gazetede okuduğum haberler beni oldukça etkiledi elbette. son beş günde altı kadın öldürülmüş. katillerden dökülen inciler aynı, yazmaya gerek yok, malumumuz. bu hususta yazacak o kadar çok şey var ki ama bazen kilitlenirsin, söz biter ya. sadece isyan etmek, kızmak, bağırmak, vurmak istersin. işte öyle bir şey! belki başka zaman kadına yönelik şiddet konusunda bir yazı yazarım ama bu akşam değil. ya da feminist politikanın 8. sayısındaki yazımı okuyun.bizler yazmaktan usandık, erkekler öldürmekten usanmadı!
*mor çatı'nın 20. kuruluş yıldönümü için santral istanbul, otto santral'de 8 kasım'da gerçekleştirilecek organizasyonda bir araya gelinecek.sanatçıların kostümleri açık arttırma ile satılacak. geceden elde edilecek gelir, mor çatı bünyesinde yeni bir sığınak kurulması için kullanılacak.umuyorum ki, çok çok çok para gelir.

38 bitti, 39 geldi!

şasırtıcı ama hamilelik günlerim ile ilgili ne güzel günlerdi o günler diyeceğimi hiç tahmin etmezdim. bugün doktor haftaya bekliyoruz arya'yı dediğinde aa bitiyor demek bu süreç dedim. son iki haftadır pek bi garip duygular içindeyim,sanki ben bu dünyaya hamile geldim ve terk-i diyar ederken de hamile olacağım. sağlığıma ve ruh halime daha bir dikkat ettiğim bir dönemdi. örneğin, canımı sıkan hiç kimseyle görüşmedim, iletişim kurmadım.ve bunun ruhuma ne kadar iyi geldiğini fark ettim. zorlama ilişkiler bünyeme pek iyi gelmiyormuş anladım. arya sayesinde öğrediklerimi unutmaya niyetim yok.
bugün selin'i arayayım, bakalım doğum ne zaman günüydü galiba. akraba hariç10 kişi ile konuştuk:) bu hafta da buluşmalarımız olacak, cuma akşamı da ♥f. ile bir taxim yapalım dedik, doğum evveli felekten bir gece. pek sıkıldım evde olmaktan.
ruh halim: çimenlere yatmak, dakikalarca öyle kalmak,güneşe bakmak istiyorum. hele çevremde mor çiçekler olursa bonus olur.

yemek blogları,muz,o ana ne kadar var duygusu, fiziksel değişimler

bir kaç gündür aklım fena şekilde yemeklerde. hem de sıradan değil kallavi yemekler istiyorum. bu yemekleri yapacak kimse de olmadığı için yemek bloglarındaki pişirilmiş,mükellef olarak sunuma hazırlanmış ve itinayla fotoğraflanmış yemek fotolarına bakıyorum. enterasan bir şekilde yeme duygum tatmin oluyor. her şeyin çaresi var:)

aklıma gelenleri yazayım yoksa unutacağım. muz!! hamilelik tarihimin meyvesi. 8.5 ayı aşkındır hemen her gün muz yiyorum. arya'nın muz ile arasının iyi olacağı malum.

"o an"... ara sıra aklıma geliyor, o ana ne kadar var acaba? bence arya bu ayın sonunu bekleyecek. acele etme e mi kızımları duyuyor olmalı. bakalım doktor pazartesi ne diyecek?

şişmek ne kadar garip bir şey? sabah uyanıyorum ve ellerimi ve ayaklarımı tanıyamıyorum. uyanıyorum bir de bakıyorum ki, selin'in elleri ve ayakları gitmiş hulkun elleri ve ayakları gelmiş. iki haftadır önce hulklaşmaya başladım. diğer bir şey de, bir koltuğa oturmak kolaymış da kalkmak pek bi zormuş. ama yaw selin, sen masada oturunca hamile olduğunu unutuyoruz diyor arkadaşlar hala. bir süredir görüşemediklerimiz; yani iyiyim ;) duyurulur...

hazırlıklardan bir demet

takvimler 35+3'ü gösterdi, son haftalara bırakılan hazırlıklara başladık. geçen hafta sirkecinni'ye gideceğimi yazmıştım. iki poşet süs ile eve döndüm. elbette ki; ayaklardaki kara sularla,bünyeyi saran halsizliklerle ve çıkarılan ay/oy seslerindeki artışlar ile birlikte.
durmadık, yorulmadık çalışmalara devam ettik; cumartesi arya'nın odası için gözümüze kestirdiğimiz duvar kağıdını ve dolabını aldık. eller kollar dolu eve gelindi ve atom karınca  ♥f. çalışmalara başladı. tek tatil günü olan pazarı duvar kağıdı ve boya yaparak geçirdi. gerçi son bir kaç pazardır hep evsel çalışmalar içinde, artık pek bir bunaldığını yüzünden okuyorum. yakın hedef: bu pazar evsel işlerden uzak, sevgili ile yorulmacasız bir pazar geçirmek.

fotolarla..
sirkecinni'den başlıyorum..


bebek alışverişi denince havuzlu hana girmeden olmaz. çık çıkabildiğin kadar, bir sürü mağaza ve elbet fazla detay var. satıcıların, karnı burnunda kadınları ve refakatçi anne/kayınvalideyi tavlamak için döktükleri diller mağaza dışına fışkırıyor. bu bunun için, şu şöyle olursa diye, a bu kesin lazım, biz kaç yıldır bu işi yapıyoruz ablacım vs vsler .. amanın! bu ne büyük sektör. içime fenalıklar geliyor. neyse, dükkanlardan taşan satış çabalarını duya duya 2. kata çıktım, pelin bebek isimli dükkanı gözüme kestirdim. zira içerde üç kadın vardı, harıl harıl çalışıyorlardı. aklımda olan süsü püsü aldıktan sonra, epey sohbet ettik. bu çalışkan üç kadın hem imalat hem satış yapıyorlar. fiyatları uygun, çok da sıcak ve ilgililer. varsa çevrenizde bebek süs püs ıvır zıvırları isteyen bir tanıdığınz, havuzlu han - pelin bebek önerisini yapayım, kadın dayanışması yapalım. aldığım süs püsler arya'nın ziyaretçilerine sunulacaktır, detay vermem, sürprüüz..

bir sürü el kadar kıyafeti olan arya'nın kıyafetlerini yıkayıp,ütüleyip yerleştirme zamanı geldi artık dedik ve soluğu ikeaaa evimizin herşeyinde aldık.


arya'nın dolabının üzerinde sıra bekleyen selo

sonra kıyafetler yıkandı, ütülendi, ve dolaba yerleştirildi. çamaşır teli bile bu küçük kıyafetleri görünce şaşırdı. pek bir sevimliler.

her şeyin küçüğü mü güzel ne?

bu akşam da hastane çantalarını hazırlama niyetindeyim, onlar da hazır olunca e artık tamamdır değil mi?

çevresel, küresel,ekolojik yazı ve 350 meselesi

temmuz, ağustos ve kısmen eylül aylarında yaşanan cehennem sıcakları hepimizi çok etkiledi. belki ben hamilelik etkisiyle daha bir bunaldım.sıcağa karşı dayanıklı sayılırdım ama bu yaz apati bir halde geçti. küresel eylem grubunun 10/10/10 eylemce çağrısı beni çevre konusunda az biraz araştırma yapmaya yöneltti. durum ne kadar kötü? çağrılarda okuduğum dünyayı kurtaracak rakam olarak belirtilen 350 rakamı nedir acaba? dünyada binlerce eylem yapılıyor. ne gibi sonuçlar alınıyor? gibi gibi soruları google'da sordum.
ve işte öğrendiklerim:
öncelikle yazayım gidişat fena! haliyle yaşamakta olduğumuz küresel iklim değişikliği de fena sonuçlarıyla artık somut bir şekilde etkisini gösteriyor.fazla eskiye gitmeye gerek yok,sadece bu yaz karşı karşıya kaldığımız doğal felaketleri düşünün; rusya'da, pakistan'da yaşananlar, milyonlarca kişinin yaşamını tehdit eden seller, yangınlar, kutuplardan kopup eriyen devasa buzullar, dünyayı bir fırına çeviren aşırı sıcaklar bu işin bir şaka olmadığını bize açıkça gösterdi. bilim insanları da bunların sebebinin küresel ısınma olduğunu onayladı.

nedir bu 350?

iki sene önce james hansen isimli bir bilim insanı ve yardımcılarının yaptıkları araştırmalar çok önemli bir durumu ortaya çıkardı.  buna göre; eğer atmosferdeki karbondioksit yoğunluğunun milyonda 350 parçacığa indiremezsek gezegenimizin medeniyetlerin oluşmasına ve canlıların yaşamasına imkân veren yapısı tamamen kaybolacakmış. dünya’nın bildiğimiz dünya olabilmesi için atmosferdeki karbondioksit yoğunluğunun milyonda 350 parçacığın altında tutmak zorundaymışız. ne var ki, muazzam karbon salımımız ile yarattığımız kirlilik yüzünden şu anda 392′ye dayanmış durumdaymış. daha fazla bilgi istiyorsanız hemen bir tık.



bangladeş



geçen yıl tüm dünyada 181 farklı ülkede, 5200 etkinlikle 350 eylemi gerçekleştirilmiş.vay be! pek büyük rakam. kadın cinayetleri için yapılan eylemlerde bu rakamlara ulaşıldığını düşünsenize.uçmuyorum! neyse, dünya liderleri diye ifade edilenleri buluşturan kopenhag iklim zirvesi’nden iki ay önce yapılmıştı. amaç, yaşamakta olduğumuz küresel iklim değişikliğinin önüne geçebilmek için karbon salımının azaltılmasına dikkat çekmekti. ama elbette ki kopenhag zirvesinden hiç bir sonuç çıkmadı, kimse üzerine düşeni yapmaya gönüllü olmadı, dünyanın kurtarılması bir başka bahara bırakıldı. işte o ‘bir başka bahar’ bu sonbahar: bu sene kasım sonunda meksika’da bir iklim zirvesi gerçekleşecek.öncesinde 10/10/10'da tüm dünya bir kez daha küresel iklim değişikliği ve beraberinde getirdiği acı sonuçları durdurabilmek için ‘yeter’ diyecek. siyasileri harekete geçirmek için yıllardır dünyanın dört bir yanında çağrılarda bulunuldu, yüzbinlerce dilekçe yollandı,protesto ve gösterilerde bulunuldu. ancak onlar harekete geçmediler.en yeşilcinin kendileri olduğunu söylediler, ama yakıt şirketlerinin özel çıkarlarına hizmet eden politikalardan asla vazgeçmediler.

bakalım önümüzdeki süreç neler getirecek?

gelme keyfim gelme, memleketteki ehval halleri,sirkecinni, müvekkil k.

*dün duruşmalar ertesi, adliyenin bunalttığı ruhumun üzerindeki bulutları dağıtmak için epey bir yürüdüm. nereden nereye kadar olduğunu yazmayayım, sizler de aaa yapmayın. hiç gerek yok zaten  ♥f. kafi derecede aaaladı. e kolay meslek değil, sürekli olumsuz cümleler duymak, asık suratlar, gergin adliye polisleri, koridorlarda birbirlerine dalanlar.lar lar..bu kadar şarj olunca ve günün sonunda iki tek atamayınca, tabanvaya sarıyorsun. daha sonra mesleğe başladığımdan beri muhasebemi tutan yaşlı, ara sıra unutkan ama muhabbetini pek bi  sevdiğim muhasebecime gittim, güzel bir kahve eşliğinde memleketi kurtardık.memleketi kurtarmak deyince, bu aralar memleketten gelen haberler pek bi dehset kokuyor. daha dün gece firüzağa'da bir sanat galerisinin kokteyli esnasında içeridekiler taşlı, küfürlü saldırıya uğramışlar. saldırganların ağzından dökülen sebep: burada içki içiliyor, mahalleli rahatsız.dün akşamdan beri yazıyor gazeteler. ey mahalleli, o evler bile, ilk sahiplerini hatırlıyorlar, sizin yaptıklarınızı hayretle izliyorlar. dün bir arkadaşım da cumartesi balat'ta bir galeriden davetiye geldi ,sergi açılışına gidelim mi demişti, ne olur ne olmaz ben yokum wallahi. ama "korkacak bişey yok, bunlar korkanların sorunu" diyen gazeteci e.a.bundan sonraki bütün resim sergisi kokteyllerine davet edilsin ve hatta gitsin.
*sabah erken uyanıyoruz, malum  ♥f. şirkete gidiyor, arya jimnastiğe başlamış oluyor. bu sabah nereden estiyse yeşilçam kıvamındaydım. siyah beyaz, aa paşa babacığım ama mükafat vaad etmiştiniz gibi repliklerle dolu olan bir film bulsam da izlesem derken, yeşilçam tvde bir film buldum,tam istediğim gibiydi. 60lı yıllar, eski istanbul, elimde kakaolu sütüm, oh be ne keyifti derken müvekkil k. aradı. imdat! telefona bakınca benim tüyler tiken tiken, burada ondan bahsetmek istemiyorum ama bilen bilir bünyeye epey olumsuz etki yapan bir zattır. neyse telefonda bir kere olmak üzere sinirlendim ama sonra arya neden büzüşsün k. yüzünden, sakin selin dedim. bu telkin pek bir güçlü, düşünün k. da bile işe yarıyor. işe yaradı ama kendimi kasmaktan yoruldum ve yaşlandım. bkz foto.

 selin'in k. ile görüşme ertesi çekilen fotosu

* geçirdiğimiz o muhteşem! yazın ertesi serin havalara kavuştuk. küresel eylem grubunun belirttiğine göre gezegen tarihindeki en sıcak altı ayı geride bırakmışız.çok şükür geçti. yağmurluklarımız dolaplardan çıkardık, çıkardık da hiçbir yağmurluğumun fermuarını çekemiyorum. onu dene yok, bunu dene yok. ♥f.ninkileri dene eh işte.ne yapsam ne yapsam, hah anladım lahana formatına geçiş yapmak lazım, böğrümü de paşminalarla kapattım mı, olur biter. zira bugün sirkecinni'ye gitme niyetindeyim. sirk-ecinni çünkü bazen öyle şeyler satılıyor ki , kendimi sirkte sanıyorum ve bazen de çocuk benliğime işlenmiş ecinnilere benzeyen bebekleri burnuma sokuyorlar. rahat bıraksalar da zaten efsunlu olan o sokaklarda gönlümüzce dolaşsak, sürekli suratı ekşitmesek.
neyse, arya'nın doğumunda ziyaretime gelecek dost,akraba ve din kardeşlerime sunmak için sürprizlerim olacak, onların alt yapı hazırlıklarına başlamam lazım, alışveriş zamanı yani.daha kocaman olmadan gideyim,yorucu oluyor oralar zaten. hadi eyvallah!

hastane çantası, bebek odası ,kasık ağrısı ile aşk arasındaki bağlantı

artık doktor buluşmalarım 15 güne düştü. son gidişimde pek bir sohbet ettik.
*hastane çantamın hazır olup olmadığını sordu, hazırlamadım deyince, şaşırdı, bence hazırla dedi. cevaben; sorun değil,iki dakikalık iş, hem ev de pek bir yakın, eksik olan gider alınır, telaşa mahal yok dedim.
*bebek odasına geldi sıra. mobilya olarak ne aldın dedi. henüz hiçbir sey almadım dedim, ona da şaşırdı. sen baya rahatsın dedi ve etiketimi verdi:) ben de evet dedim. etiketi sevdim:)

aylardır arya'nın kilosunun bir hafta geriden gelme meselesi vardı gündemimizde. kontrollerde mevzuu çoğunlukla bundan ibaretti. sorardım yapılacak birşey var mı diye,yok derdi. bakardım nete,kilosu normal derdi google bana. 16 eylül'deki buluşmamızda minik sincap bu sefer haftasının üzerine çıkmıştı. o süper,ne yaptın, baya beslemişsin dedi. birşey yapmamıştım.
demek kısmet 34'ü beklemekmiş:P

başımın belası kasık ağrım ♥f.'nin yuvaya dönüş yapmasıyla çok pek çok azaldı desem? tıp dünyasına yardımım olsun, aşk kasık ağrısına iyi geliyor:P

pilates topu yutmuş gibiyim.kocaman oldum.

bir kitap çıktı ama...

...benim almaya cesaretim yok. kitabı almak  için mephistoya gittiğimde almasam iyi olur dedim kendime, üstelik o kadar almak istediğim halde.

tuba çandar'ın hrant isimli kitabı, everest yayınlarından çıktı. 125 kişinin tanıklığıyla yazılmış.doğan hızlan da epey bahsetmiş köşesinde. kitabı karıştırınca gözyaşlarımı tutamadım. dil etkileyici, yazılanlar etkileyici, hayat etkileyici, tanıklıklar etkileyici.
onun gözlerindeki çocuk bakışlar aklıma gelince içim yanıyor.
tam olarak ruh halim: http://fizy.com/#s/1agyqs

nefes almakta zorluk, gecmeyen kasık agrısı ve yalnızlık

33+3
farkındayım pek bir iç karartıcı başlık oldu. ama durum budur millet! mevcut durumdan baska bir yazı çıkmaz. yurumemi bile zorlastıran agrı baslıyor aksamları. nefesim sıkısıyor ve ♥f  beş gündür yurt dışında. ben ki yalnızlığa bayılan kadın, hiç yalnız kalmak istemiyorum, sanki ♥f  beş haftadır evde yokmuş gibi. hormonlar hormonlar, rahat bırakın beni! bu rahim nasıl bir organdır ki büyüdükçe büyüyor? bu ağrılar normal mi, hep sürecek mi? doğumdan sonraki günlere kadar rahat yok mu, sek sek sekerek mahmure durumlarım artık mazide mi kaldı? dı dı dı?
karnım pek bir aç amma saat 00:34. bir saat önce yediğim muz neyime yetmiyor di mi? gönül ister dürüm, kokoreç +bira. bostancı sahilde dürüm yemek vardı şimcik... 
bugun arya'ya ilk oyuncağını aldım. arya sayesinde muhtelif blogların ve bebek sitelerinin kurdu oldum malum, fotosunu gördüğümde bayıldığım kocaman bir oyun parkının ve oyuncaklarının ödemesi için 1 saat 5 dk. bankada bekledim. saçma uzun bir zaman ama hakikaten oflamadım, kızım için ya. annelik oyuncak ödemesi için bankada bekleyip oflamamaktır!:P aşk şudur aşk budur diye kağıdında saçma şeyler yazan bir sakız vardı eskiden /hala vardır belki/ ona benzedi.
ben yatanzi, ağrıdan kurtulanzi. eyy gidi prekazi!

ah be canım ciğerim, ah be sol kasığım

32 hafta + 4 gündür hamileyim. aylardır kasık ağrımdan müzdaribim. ilk üç ay kesintisiz ağrı vardı, sonra terk etti beni, tam oh be derken, üçüncü döneme girmemle ben geri geldim dedi. hatta bazen o kadar abartıyor ki sol bacağımın üzerine basmak cesaret istiyor. sen misin benim canımı yakan, ben de hemen açıyorum müziği, başlıyorum dans etmeye, tabii ortaya çıkan şeye dans denirse. şöyle ki: omuzlar, kollar oynuyor, bel sabit. garip bişi işte!
bu aralar favori şarkım da alain delon ozan doğulu'dan. ba ba bak havalara, nasıl da geriniyor
bu ağrıcıklarla alay ediliyor da, arya'nın dışarı çıkmak istediğinde vücudumu saracak olan ağrılarla alay edilemez di mi?

saat sabahın 05:00'i, arya jimnastikte!

seker bayramının birinci gunundeyiz, ben kızım tarafından sabah saat 05:00'te uyandırıldım. bugun bayram erken kalk anne dedi ama pek  bir erken olmadı mı aryacıgım? zaten 06:30 ila 07:30 arası uyandırmayı pek seviyordun ama bu saat 05:00'e de çekilmez ki canım. sonra tabii başladı selin'in uykuya dalmak için yaptığı çalışmalar. 1. başvuru: kitap! kitap okuma işe yaramayınca 2.başvuru: tv. yaydığı ışınlara dayanamayan bunyemde tv her zaman işe yarar vee 07:00 gibi uyudum. ama 09:00'da yine sincap başladı hoplamaya zıplamaya. bugun kaderimde koltuklarda sürünmek var anladım ve çektim teslim bayrağını. sen nasıl istersen öyle olsun sincap kızım:)

yüz üstü uyumaya hasretlik

hamile dünyasında malum olan yüz üstü uyumaya hasret olma durumuna değinmek gerekir zira ben alışamadım bir türlü sırt üstü veya yanımsı yatmalara. tam yan yatamıyorum, arya sıkıştırıyor, yan ila düz arası bir pozisyon buldum, idare ediyorum artık. yastığı şööyle güzelce kollarımın arasına almak, yanağımdaki yastık desenini uyanınca görmek pek bi özlenesi durumlar oldu. bir kac ay daha değiştiremeyeceğim bu duruma alışmaya çalışırken, bir gün bir botox abla çıktı bir tv programına, programa çıkışı bana da çıkışı gösterdi. lafın kısası, efenim, botox ablalarımıza kulak verirsek eğer, yüz sütü uyumanın suratımızın kırışmasıyla doğru orantısını düşünüp bu durumdan hoşnut bile olabiliriz. yaşasın polyanna!

sıcak yazda ilk yazı

arya, beyaz bir nokta olarak bana görüldü görüleli her bir şey değişti yaşamımda. onun pır pır kalbini ilk gördüğüm günü ve şaşkaloz halimi hatırladıkça gülüyorum hala. ne yazık ki pek bir buldok suratlı bir doktordu ilk gittiğim doktor, ben efsunlanmış bir halde karşımdaki ekrana bakakalmışken, o ise soğuk bakışlarıyla bana bakıyordu. o pır pır kalbi görünce dedim selin,artık başka bir hayat başlıyor. kızımla yolculuğumuzun 30. haftasını bitirmek üzereyiz. 5 mayıs 2010'da hissetim ilk kelebek uçuşlarını, o mu yoksa gaz mı diye bir iki acabalamadan sonra gecenin görmeyen saatlerinde googlea sordum, google da bana o dedi. sonra hemen derin uykusunda olan ♥f.'nin yanına koştum, az da olsa anladı beni, yani en azından ben hıı, yaa gibi seslerden beni anladığını çıkardım. şimdi 1kg 400 gramlık koccaman bir kız oldu, minik balık yüzüşleri yapıyor, bazen hızını alamıyor türbülansa düşmüşüm hissini yaşatıyor bana. artık gün ışığını fark edebilen minik sincap sabah 06.00 ila 06.30 gibi başlıyor jimnastiğe,tabii selin de uyanıyor, sonra öğleye doğru göz kapaklarıyla yaptığı mücadelede mağlup olup, koltuklarda sürünüyor. zaten 2010 yazı sıcağı ile dimağımızda yer etmiş bulunmakta, tirebolu'da geçirdiğim rüya gibi 15 gün haricinde sürünerek bir yaz geçiriyoruz desek yeridir. balkona burnumu uzatamıyorum, çiçeklerim kendilerinden geçti aşırı güneşten. sabır sabır ağustosun 28ine geldik. böyle bir yaz geçirince arya'nın kış bebeği olacak olması epey mutlu etti beni. yaz aylarında yeni doğmuş bebek ile birlikte geçecek vakitler pek bir üfflü, püfflü olurdu. iki gün sonra selin'in içinde 31 haftasına başlayacak olan arya, selin'in beslenmesinde, yaşam tarzında epey değişikliklere sebep oldu. örneğin, nevizade'de yapılan muhabbetlere eşlik eden biralara biraya hasret kaldım,sütü sadece tatlıların içinde seven ben depolar boş kalmasın derdine düşüp, her gün süt içmeye gayret eder oldum. abur cubur ve büsküvi düşkünlüğümü mümkün olduğunca rafa kaldırdım, cüzdanımda ağrı kesici olmadan çıkmazdım, altı aydır ilaç kullanmadım, uzun yürüyüşlerimi ne yazık ki artık yapamıyorum. kadıköy-üsküdar arası yürümelerime 5. ayım ile birlikte son verdim. ♥f. beni doktoruma ispiyonladı, doktor da uzun mesafelere son dedi. ben ise peki. kafama göre yaşamıyorum artık, rahat edemeyeceğim yerlere gitmiyorum, bünyemde stres yaratan insanlar ile görüşmüyorum. bunlar bana iyi gelen şeyler ama itişmelerden tırsıp eylemlere gidemeyişim beni az biraz üzüyor. politika kanımda! hamilelikle kendimi daha bir korur oldum. anne oluyorum, ne güzel der oldum. mutlu dünyamıza gelecek olan minik kızı sürekli düşünür oldum.
2005 yılının mayıs ayında ada vapurunda demiştim sana:)