3 Şubat 2011 Perşembe

televizyon

televizyonu hayatımdan iyice çıkarmaya çalışıyorum. epey zamandır da başarılı gidiyorum. her ne kadar f çok tv izliyorsun elma dese de, ı-ı ben artık çok tv izlemiyorum zira kendileri bu dünyada gördüğüm en tv izlemeyen şahıs olmasından ötürü benim fazla tv izlediğimi düşünmektedir. kendi kriterinde haklılık payı var ama başarımı da inkar etmeyelim değil mi? tvden uzaklaşmamın aryamu ile ilgisi yok. yani çocuğum oldu tv zararlı, alışmasın, radyasyon vb durumlarından tamamen bağımsız ve evvelden alınmış bir karar. akşamları tvnin kapanmasını istemediğim zamanlar vardı, f ısrarla kapatalım, müzik dinleyelim, film var süper bir tane derdi ama ben aklım tvde olduğundan yanaşmazdım. f için müzik dinlemek sıradan bir iş değildir, bir ritüeldir. her bir enstrümanı tek tek dinler, müzik dinlerken başka bir söyleneni duymaz.iyi bir dinleyicidir ve iyi bir icracıdır. her ne kadar epey süredir bateri çalamasa da onu dinlemek benim için büyük zevktir. nerede kalmıştım, velhasıl televizyon hayatımdan çıkarken yerini daha çok kitaba, daha çok müzik dinlemeye ve daha çok sohbete bırakıyor. yaydığı ışınların beni ne kadar uyuşturduğunu daha iyi anlıyorum, karşısına kurulduğumda hemen uykum gelirdi,mayışık geceler geçirirdim. an'larımı kaçırmıyorum artık. düzensizlik düzenim olamadı henüz ama tv konusu tamamdır.. yuppi:)

şu anki mutluluk: aryamu mışıldatmada, ben ise internette.yanımda sıcak çikolata, kulağımda chet baker